Over zijn echtgenote Caroline Van Giel

• Caroline Van Giel werd geboren in 1924 in een volks, sociaal geëngageerd, christelijk, kroostrijk gezin. Haar vader werkte bij de post en haar moeder was zelfstandige modiste. Caroline studeerde tijdens de oorlogsjaren en behaalde het diploma "Regentes snit en naad". Het tekenen dat daarbij hoorde boeide haar meer dan het naaien. Ze was kunstzinnig en zong in het Antwerps Ceciliakoor dat onder de leiding van Lodewijk De Vocht uitvoeringen bracht van de grote werken uit de koorliteratuur.
   
• Van 1945 tot 1946 was ze lerares tekenen in het beroepsonderwijs. Via haar pianoleraar Eugène Traey maakte ze kennis met de Rudolf Steinerpedagogie. Tijdens een pedagogisch weekend georganiseerd in Antwerpen door Emiel Gevers ontdekte ze de antroposofie en had ze het gevoel dat er een nieuwe tijd aanbrak. Ze zegde haar werk op en begon aan een tweejarige lerarenopleiding in Den Haag. Vervolgens bekwaamde ze zich verder in schilder- en muziektherapie, en ging werken in het Zonnehuis, het heil-pedagogisch instituut van Dr. Lievegoed te Zeist.
   
• Toen Caroline uit Nederland terugkeerde, vervoegde ze enthousiast Bertje Gevers die reeds aan het werk was met enkele leerlingen. De eerste Steinerschool in België, een speelschooltje voor kleuters, was daarmee een feit. Daaruit is de lagere school gegroeid. Caroline bleef werken met de kleintjes omdat zij er een grote verbinding mee had. Het was eerst een tweetalige kleuterklas, later werd het zelfs een meertalige, multiculturele kleuterklas met kinderen van joodse, protestantse, katholieke en vrijzinnige ouders van verschillende nationaliteit.
   
• In 1955 en in 1957 werden Johan en Raphaella geboren. Caroline combineerde de zorg voor generaties van andere kinderen met de zorg voor haar man en haar eigen kinderen. Eens die de kleuterleeftijd hadden gingen ze gewoon met mama mee naar school.
   
• Toen het werk fysisch te zwaar werd moest Caroline noodgedwongen op vervroegd pensioen. Maar rusten was geen optie. De Steinerpedagogie was in België reeds uitgebreid tot dertig kleuterklassen in twaalf steden en gemeenten, en Caroline werd vertegenwoordigster van deze kleuterscholen in de Internationale Kindergarten Vereinigung in Stuttgart en was daar ook lid van de Vorstand.
   
• Toen in 1982 haar kleindochter Mira geboren werd, vond ze oma zijn een niet te versmaden geschenk van het lot.
   
• Gestimuleerd door de internationale vereniging heeft ze in 1989 met de kleuterleidsters een nationale vereniging van de Rudolf Steinerkleuterscholen opgericht. Er was toen geen kleuterleidster die niet door haar gevormd of geïnspireerd was. In 1992 kreeg ze het verzoek om lid te worden van het bestuur van de Antroposofische Vereniging. Blij met deze vraag had ze het gevoel zo nog iets te kunnen terugschenken aan de oerbron, aan haar inspiratiebron, de antroposofie.
   
• Haar laatste levensjaren waren getekend door pijn en niet alleen lichamelijk. Het plotse overlijden van zoon Johan in 2001 heeft haar diep geraakt. Haar geesteskracht bleef ongerept tot zij stierf in het voorjaar van 2003.